Ni: Jessa Faith Togonon
Nang mapunta ako sa kursong AB Filipinology, hindi ko alam kung ako ay makakaraos dito kahit isang semester. Sa totoo lang, nahihirapan ako sa mga unang lingo ng kursong ito. Pumasok na sa isip ko ang magpalit ng kurso o di kaya ay sumama sa aktibista upang mapagpalit ng kurso. Ngunit lahat ng iyon ay hindi nangyari. Sa loob ng halos isang buwan ay nagawa kong mahalin ang aking kurso gayundin ang wikang Filipino.
Wikang Filipino, sabi nila ito daw ay pangmahirap at sa mayayaman naman ay Ingles. Isang bagay ito na lalong nagpapalaki ng agwat sa mga mahhihirap at mayayaman. Kailangan ba talagang magkaroon ng basehan kung ano ang estado mo sa lipunan at maging kapuri-puri ka kahit sariling wika mo na ang naaapi?
Nang dahil sa kurong Filipino ay natuto akong magmahal ng lubusan ng sariling wika, nang dahil sa kurso ay hindi ko ginawang batayan ang paggamit ng wika bilang paraan kung paano malalaman ang estado sa buhay. Mas mahalagang matutunan mo muna ang sarili mong wika bago ang banyagang wika. Ang paggamit ng ingles ay hindi simbolo na ikaw ay matalino at nakalalamang na. Nakakapag-ingles ka nga pero ang istruktura naman nito ay barok.
Filipino, Ingles marapat ay magkaisa. Ang wika ko ay Filipino, pangmadla ito.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento